İŞ İNSANI OLMAK KOLAY YA “İNSAN OLMAK.”?

Pandeminin(Covid-19) tüm varyantlarıyla en ağır şartlarda devam ettiği dünyamızda acılarla dolu bir yıldan uzun süre geçti. Ve ne kadar sürer kimse bilmiyor…

Dünyanın her yerindeki insanların can ve mal derdinde olduğu tartışılmaz bir gerçek. Ama bence bir ihtiyaç daha var ki aşı öncesinde; MASKE-MESAFE ve TEMİZLİK kadar önemlidir.

Umut, sevgi, saygı, birlik ve beraberlik… Yaşam; Doğa, İnsan ve Toplum temelinde kurulmuştur. Bunu anlayamayan bireylere, yaşanası bu dünyanın neresinde yaşıyorsa yaşasınlar, onlara insan demek gerekmez…

İnsan olmak; kendine, ailene, ülkene ve insanlığa hizmet etme çabasında olmak ve yaratılmış canlı-cansız her şeyin bir kıymeti olduğunu anlamak...

“Okunacak en büyük kitap insandır.” Hacı Bektaşi Veli (1209-1271), “Yaratılanı severim yaratandan ötürü” Yunus Emre (1238–1328), Yaratılmış her şeyi seven ve hoş gören bu bilge kişilerin fikirlerinin; adalet, dayanışma, sevgi, saygı, barış ve kardeşliğe hasret olan dünyamızın her yerine yayılmasına acil ihtiyaç vardır.

Mevlâna (30 Eylül 1207-,17 Aralık 1273). Bu yazımıza Mevlana’dan önemli değerlendirmelerle devam edelim.

1.      İnsanların savaşı, çocukların kavgasına benzer. Hepsi de anlamsız ve saçmadır.

2.      Sopa, mademki savaş ve kavga âletidir; ey kör, o sopayı kır, paramparça et!

3.      Ben iyiyle, kötüyle kavga edemem; kavga ile işim yok! Savaşmak şöyle dursun, gönlüm barışlardan bile ürkmekte. Savaş kelimesinden ve hatta savaşı çağrıştırdığı için “barış” kelimesinden bile ürktüğünü söyleyen Mevlâna, yine insanın hem cahil hem de elinde silahı bulunması halinde bunun bir felâket olacağını belirtir ve şöyle der: “Delinin elinden silahı al da adalet ve barış, senden razı olsun! Fakat elinde silahı olur, aklı da bulunmazsa bağla elini; yoksa yüzlerce zarara yol açar.” Hepimiz de Bir Tek Kişiyiz.

4.      Beri gel, daha beri; bu yol vuruculuk nereye kadar böyle? Bu hır gür, bu savaş nereye kadar? Sen bensin, ben senim işte…

5.      Allah'ın ışığıyız, Allah'ın sırçası. Kendi kendimizle bunca savaşımız, bunca inatlaşmamız da ne? Aydınlık, aydınlıktan ne diye kaçar böyle?

6.      Sağ el, ne diye kendi solunu hor görür? Her ikisi de senin elin değil mi ki; uğurlu ne demek, uğursuz ne demek?

7.      Biz, hepimiz aynı mayadanız; aklımız da bir, başımız da; fakat şu beli bükülmüş göğün altında iki görür olup kalmışız.

8.      Haydi, şu benlikten geç, herkesle karış, kaynaş. Kendinde kaldıkça bir habbesin, bir zerresin ancak; fakat herkesle birleştin, kaynaştın mı ummansın, mâdensin.

9.      Canı da bir bil, bedeni de; fakat sayıda yüzbinlerdedir. Hani bademler gibi; hepsinde de aynı yağ var.

10.  Dünya’da nice diller var; ama hepsi de mânâ bakımından bir; kapları kırıp döktün mü su, bir olur gider.

11.  Mevlana günümüzde ayrılık çıkaranlara da asıl görevlerini şöyle anlatır: "Ayırmak değil bizim işimiz, birleştirmektir."

12.  Yine ayrılığın kaldırılıp birliğin sağlanmasını şu şekilde ifade eder: 

• Yetmiş iki millet sırrı bizden dinler, "ney"e benzeriz
• İki yüz mezhep ehliyle biz aynı perdedeyiz
• Hacetler kıblesiyim, gönüller Kâbe'siyim ben.
• Cuma mescidi değil, İnsanlık mescidiyim ben
• Bir canım ben, lâkin yüz bin bedenim
• Canım canına karıştı, artık ben senim
• Ne varsa cancazım seni inciten
• İncitir beni de bil ki derinden İnsanların birbirinin kıymetini bilmesi konusunda:

Gel de birbirimizin kadrini bilelim; çünkü ansızın ayrılacağız birbirimizden.

Mâdem ki inanan, inanç sahibinin aynasıdır; mâdem ki bu böyle; ne diye aynadan yüz çeviriyoruz?

Ulular, dosta can fedâ ederler; köpekliği bırak; biz de insanız.

Kul hüvallah'ları, Kul eûzü'leri ne diye birbirimize okuyup üflemeyiz?

Garezler dostluğu karartır; ne diye gönülden söküp atmayız; sürüp çıkarmayız garezleri?

Bâzı bâzı, ben öleceğim diye gönlüm hoşlanıyor. Ne diye ölüye taparız; neden birbirimizin canına düşman kesiliriz ki?

Ölümümden sonra, biliyorum, uzlaşacaksın, barışacaksın bizimle; fakat bir ömür boyunca gamınla sınanıp duruyoruz biz?

Şimdi öldüm say da barış benimle; zâten teslim oluşta ölülere benzeriz biz.

Mezarımı öpmek istiyorsun; neysek gene oyuz biz; gel de yüzümü öp şimdi.

Ölü gibi sus a gönül; zâten bu dil yüzünden varlıkla töhmetliyiz biz.

14.  Hatasız dost arayanın dostsuz kalacağını da şöyle dile getirmiştir:

Eğer dostlarınızın kötülüklerini size anlatırlarsa, sizin onları yetmiş kere hayırla ve iyi niyetle tevil etmeniz gerekir. Onu açıklamaktan tamamıyla âciz kaldığınız zaman, "Bunun sırrını o bilir" deyiniz ve konuyu kapatınız ki dünyada dostsuz kalmayasınız. Çünkü ayıpsız dost arayan, dostsuz kalır.

15.  Mevlâna'nın yedi öğüdü dostluk ve barış için çok önemlidir.

·         Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol.

·         Şefkat ve merhamette güneş gibi ol.

·         Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol.

·         Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol.

·         Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol.

·         Hoşgörülükte deniz gibi ol.

·         Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol.

16.  Sonunda bütün insanlığı Allah'ın rahmetinden ümit kesmemeye ve tek Allah inancında birlik olmaya çağırır: “Gene gel, gene gel, her neysen, ne etmişsen gene gel; kâfirsen, ateşe tapıyorsan, puta tapıyorsan gene gel. Bu bizim kapımız, bu bizim eşiğimiz, ümitsizlik kapısı, ümitsizlik eşiği değildir; yüz kere tövbeni bozmuşsan gene gel.”

7 bölge 4 mevsim cennet ülkemizde ve dünyada; bir tek insanın bile açlıktan ölmediği, hiçbir rengin eksik olmadığı güzel günlere…  21.02.2021